Wat was het kamp toch weer leuk! Dit jaar een nieuwe locatie, nieuwe weersomstandigheden, reddingsacties en natuurlijk het nieuwe superspannende thema: Mysteryland. Hieronder het verslag van dit ontzettend leuke kamp, geschreven door Josefien de Kok van het JAC.

Het vertrek:

Wat vooraf zo’n leuk idee leek om de kinderen te laten fietsen bleek achteraf toch iets minder geslaagd te zijn ;). De kinderen zijn vol goede moed vertrokken maar de weergoden hadden heel andere plannen. Nat, koud en verkleumd kwamen bijna 75 kinderen en hun begeleiding aan bij kampeerboerderij de Kiek in Alphen. Gelukkig was de pizza al warm en konden ze al snel een warme snack eten.

Omdat ik zelf niet meegefietst was had ik de indruk dat het geklaag over de kou en het natte weer meer zat bij de begeleiding (en terecht) als bij de kinderen. Natuurlijk mopperde er soms wel eentje maar over het algemeen vonden ze het toch allemaal wel heel leuk en waren trots op de prestatie die ze geleverd hadden. Dank aan de extra begeleiding en de mensen die gezorgd hadden voor de bagage.

Dag 1:

Een natte start van het kamp, maar dat maakte de kinderen niets uit! Ze begonnen na een kleine maaltijd met een neon-spel van Milan de Maat buiten op het veld. Het was heerlijk om na weken-, zelfs maandenlange voorbereiding eindelijk het gelach en plezier te horen van alle stemmen van de jongens en meiden. Er werd afgesloten met een disco, natuurlijk de meest favoriete activiteit van alle kinderen.

Toch waren er die eerste avond kinderen die toch een beetje heimwee kregen, of erg moesten wennen. Na zo’n lange fietstocht, spel en disco, wordt het dan voor sommigen toch te veel. Ze waren overigens erg snel weer opgeknapt en konden ze vrolijk verder met het kussengevecht!

Nacht 1:

De eerste nacht is meestal de nacht dat de kinderen niet willen slapen en dat er gefeest moet worden. Ook dit jaar was het weer raak, al was dat een stuk minder dan vorige jaren.. Waar komt toch die stilheid vandaan? Er zijn altijd wel kinderen bij die het lang volhielden maar zelfs die sliepen dit keer als een roosje na wat overtuiging.

Dag 2:

Al vroeg de volgende morgen werd ik gewekt door heerlijk gekwebbel en gelach en kon een dag vol activiteiten beginnen. Na het ontbijt op de fiets naar ’t Zand waar door Thomas Dankers en Eric Voermans een spel is voorbereid. Daarmee konden de kinderen hun behendigheid, snelheid en inventiviteit en krachten tonen en dat is ze gelukt. Ze hebben teamgenoten door het (ondiepe) water overgedragen, in mijnvelden gestaan en nog veel meer.

Dus was het voor de derde keer tijd om droge kleren aan te trekken en gelukkig hadden Marlieke en Niels met behulp van Dennis van Gils een heerlijke pannekoekenmaaltijd voorbereid. En dat ging er wel in.

Tijdens die maaltijd heb ik wederom genoten van al het vrolijke geklets en gelach van alle kinderen. De heimwee was verdwenen, de spanning was weg en ze genoten allen nog maar. Ze leerden elkaar allemaal wat beter kennen en de sfeer was top. ’s Middags hebben de kinderen in het bos onder leiding van Mariëlle een moeilijke maar zeer geslaagde opdracht vervuld. Zij moesten namelijk van gevonden materialen, zonder de natuur te vernielen een stoel bouwen van 60cm hoog waar twee mensen op konden zitten maar die maar een paar contactpunten met de grond had. Daar kwam heel wat samenwerking en technisch vernuft bij kijken en dat ging fantastisch. Vond overigens de meest creatieve oplossing de schommel maar dat was niet volgens de spelregels.

’s avonds kwamen een groot aantal trainers de feestvreugde vergroten en die werden met luid gejuich verwelkomt! Het volgende spel kon na het eten snel beginnen: de jongens tegen de meisjes streden tegen elkaar en dat creëerde heel veel hilariteit. Ik kan niet anders zeggen dat ik het logisch vind dat de meisjes dit spel gewonnen hebben. Ik ben tenslotte ook een meisje.

Vervolgens gingen de kids zich warm aankleden en weer het bos in. En net als ieder jaar is dit voor sommige kinderen toch wel een heel enge ervaring in dat donkere bos maar dat neemt niet weg dat ik van het merendeel van de kinderen heb gehoord dat ze het een geweldige ervaring en een heel leuk spel vonden. Ditmaal geen disco gepland na afloop en dat was ook niet nodig: heel veel kinderen gingen vrijwillig al naar de slaapzalen. Zwaar vermoeid na alle inspanningen en ervaringen. En zoals andere jaren sliepen ook nu vrijwel alle kinderen vlotjes deze tweede nacht.

Dag 3: regen en de grote heldenactie

De volgende morgen werd de kampleiding al erg vroeg wakker van het nare geluid van regen tegen het zolderraam. Spoedoverleg maakte al snel duidelijk dat de geplande training niet door kan gaan omdat er geen droge kleding meer was. Tijdens het ontbijt bleek pas goed was het noodweer veroorzaakte in heel Nederland. Dus wederom spoedoverleg en een volledige aanpassing van het programma. De hele kampleiding liep op zijn tenen om het programma en de logistiek van de nieuwe planning onder controle te krijgen maar halleluja wat geweldig werd dit door de leiding en de kinderen opgepakt. Een telefoontje naar SPRINT waar het hele wedstrijdsecretariaat en de juryleden zaten voor het afgelaste werpfestival en de vrachtauto en wagens met aanhangers werden gestuurd om onze kinderen in nood te redden van deze donderwolk. Ouders gebeld om de kinderen te laten halen. De kids vonden het allemaal prima en werden bezig gehouden, kregen hun natje en droogje en hadden veel plezier. Terwijl ze vervoerd werden naar SPRINT ging het kampplezier daar gewoon door onder leiding van Maartje met een activiteit en de hulptroepen waren bezig om alle materialen, bagage en fietsen bij SPRINT te krijgen. Inmiddels stroomden de ouders ook bezorgd binnen bij de SPRINT kantine en werden overspoeld met verhalen en anekdotes van hun kroost. Wat een omschakeling en noodprogramma. Dank ook aan Henk en Toos in de kantine dat ze ons zo warm verwelkomd hebben en dit mogelijk hebben gemaakt. De kids hebben geen last gehad van alle noodplannen en situaties. Wat een geweldig gevoel was het zondag om bij SPRINT te horen met al die kampleiding en overige SPRINT leden die ons uit de brand te helpen. Eén grote familie. Geweldig!

Zondagavond nog verschillende Facebookberichtjes van de kinderen gelezen en zij hebben veel plezier gehad en genoten. Dan was het al het werk het dubbel en dwars waard.

Tot het volgende kamp! – en natuurlijk ook nog daarvoor.

Josefien